Հովհաննես Թումանյանը այս հոդվածով մեզ ցանկանում է ասել, որ մարդիկ չեն կարողանում ուրախանալ այլ մարդկանց հաջողություններով։ Չեն կարողանում ապրել ու վայելել այն մեծ կյանքը, որը ունեն, այլ հակառակը. նրանք փորձում են փոքրացնել ու նեղացնել նրանց շրջապատը։ Այս հոդվածից անցել է գրեթե 100 տարի, սակայն մարդկանց մոտ ոչինչ չի փոխվել, նրանք մինչ օրս չեն կարողանում ուրախանալ մեկ այլ մարդու հաջողությամբ և միմիայն նախանձում են ու դրանով իսկ փչացնում նրանց մեծ ու գեղեցիկ կյանքը։ Միթե հնարավոր է լինել առանց կարծիքի։ Շատ անգամ մարդիկ չեն ցանկանում արտահայտել իրենց կարծիքը, քանի որ վախենում են, չեն ուրախանում ուրիշի հաջողությամբ, որ չկորցնեն իրենց հպարտությունը։
Սեդա Ենգիբարյանի բլոգ 