Day: April 10, 2022

Լևոնը մի տղա էր ով ապրում և ստեղծագործում էր այնքան տարբեր, որ սովորական մարդիկ նրան սկսել էին անվանել արտիստ։Արտիստը սիրում էր իր տանուտերի՝ Սինիորա Ստեֆանիայի աղջկան՝ Լուիզային։ Լուիզան երազում էր օրերից մի օր հյտնվել Իտալիայում և դառնալ մեծ երաժիշտ։ Սինորա Ստեֆանիան քաջատեղյակ էր, որ Արտիսը սիրում էր իր աղջկան և դեմ էր գնում նարան քանի որ նա ցանկանում էր Լուիզային տեսնել հարուստ ու հաջողակ մարդու կողքին: Եվ ահա մի օր Լուիզային հաջողվում է հասնել Իտալիա իսկ Լևոնը շատ սիրելով Լուիզային որոշում է նարան գրիչ նվիրել որպեսզի նա այնտեղից նամակներ գրի նրան։ Սակայն արտիստը հասկանում է, որ նա Լուիզային շատ է կարոտում և որոշում է գնալ նրա հատևից։ Ուրիշ ելք չի գտնում և ստպված անցնում է աշխատանքի նավի վրա որպեսզի կարողանա գումր հավաքել Իտալիա հասնեու համար։ Սակայն իմանում է, որ իր սիրելին՝ Լուիզան արդեն ամուսնացել է հարուստ ու հաջողակ մի մարդու հետ։Հաջորդ առավոտյան արդեն Լևոնին գտնում են այն տավի տակ մահացած որը տանելու էր դեպի Իտալիա։

Պատմվածքի հերոսը Հաճի աղան էր, ով մի վաճառական էր, որը շատ է սիրում իր ունեցվածք։ Հաճի տղայի ընտանիքում մի ավանդույթ կար, որ հենց որ Հաճի աղան տուն է մտնում, նրա համար ընտանիքի կանայք սուրճ պատրաստեին։ Հաճիի քույրը՝ Սրբունը, որը կորցրել էր իր ամուսնուն, հիվանդանում է տիֆով և անդամալույծ է դառնում, աղան նրան բերում է իր տուն և  նրա համար անկյուն է հատկացնում,որովհետև չի ուզում, որ Սրբունը ուրիշների ուսերին բեռ դառնա։ Նա մտածում էր միայն պատվի մասին։ Հաճի աղան երբ իմացավ, որ թուրքերը գալու են քաղաք, առաջին բանը, մտածեց, իր տունը, ընտանիքը և հարստությունը փրկելն էր։Նա ուներ 2 ընտրություն իր քույրը կամ էլ իր ողջ հարստությունը։Հաճի աղան ընտրում է իր հրստությունը և հիվանդ քրոջը թողնում տանը։Վերջում Հաճի աղան զղջում է իր արածիհամար, փնտրում է քրոջը, բայց չի գտնում:Հաճի աղան ինքն իրեն չի ներում այդարարքը, հոգեպես շատ տանջվում է,հասկանում, որ ավելորդ մարդ աշխարհում գոյություն չունի: