Այլ թեմա
Սիրում եմ զբոսնել մեր պարտեզում հատկապես գարնանը։Երբ արդեն ծառերը ծաղկել են, թռչունները վերադարձել են տաք երկրներից։Սիրում եմ ունկդրել թռունների խոսակցությանը և մի օր երբ նստած էի ընկուզենու տակ և լսում էի թռչուններին հանկարծ լսեցի, որ փշատենին սկսեց գանգատվել։
-Այս տարի բերքս առատ չի լինի,-այդ վարկյանին ծիրանենին կտրեց խոսքը
-Ի՞նչ տարբերություն միիևնույն է ոչ ոք փշատ չի սիրում, ծիրանն ավելի քաղցր է
Այդպես երկար կռվեցին նրանք իսկ ես ապշել էի սակայ հետո որոշեցի միջամտել քանի, որ եթե զրույցը թեժանար հարևանի ծառերն էլ կխառնվեին այդ զրույցին։
-Բարև Ձեզ,- ասացի ես
-Աղջի՞կ,-զարմացած բացականչեցին բոլորը
-Ինչո՞ւ եք կռվում
-Մենք չենք կռվում,-ասաց ծիրանենին
Ես ցանկանում էի օգնել փշատենուն սակայն ի՞չպես։Երկու րոպե անց ես հավաքեցի մտքերս ու ասացի
-Այս տարի դու շատ բերք ունես ծիրանենի, հաջորդ տարի փշատենին։Ասացի ես ու արդնացա։
Այս պատմությունը մեզ սովորեցնում է այն, որ մենք չլինենք <<ծիրանենու >> նման ինքնահավան։
Սեդա Ենգիբարյանի բլոգ 