Համո Սահյան Հայաստան ասելիս

Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են,

Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են,

Չգիտեմ ինչու է այդպես։

Հայաստան ասլիս շրթունքս ճաքում է,

Հայաստան ասլիս հասակս ծաղկում է,

Չգիտեմ ինչու է այդպես։

Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են,

Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են,

Չգիտեմ ինչու է այդպես։

Հայաստան ասելիս աշխարհը իմ տունն է,

Հայաստան ասելիս մահը ու՞մ շունն է,

Կմնամ, կլինեմ այսպես